Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί ουσιαστική αλλαγή πολιτικών για τα αγροδασικά συστήματα

Σημαντικά τα συμπεράσματα της 3ης ημερίδας του Πράσινου Ινστιτούτου:

Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί ουσιαστική αλλαγή πολιτικών για τα αγροδασικά συστήματα.

Δεκαπέντε απαραίτητες κατευθύνσεις χρηματοδότησης μέχρι το 2027.

7 Απριλίου 2021

Πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά την Τρίτη 30-03-2021 με μεγάλη επιτυχία η 3η επιστημονική συνάντηση-ημερίδα με θέμα: «Κλιματική αλλαγή, παραγωγικές αναδασώσεις και οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας», ως μέρος του συνολικού έργου «Παραγωγικές αναδασώσεις για την μελισσοκομία την κτηνοτροφία και την αναψυχή».

Εισηγήσεις έκαναν οι:

Δρ. Αθανάσιος Κίζος Καθηγητής του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Δρ. Ιωάννης Χατζηγεωργίου Αναπλ. Καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Δρ. Νικόλαος Δαλέζιος Αφυπηρετήσας Καθηγητής Αγρομετεωρολογίας – Τηλεπισκόπησης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Δρ. Δέσποινα Παϊταρίδου Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος, Τμήμα Δασικών Φυτωρίων, Δασικών Γενετικών Πόρων και Αναδασώσεων, Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας

Δρ. Περιστέρα Κουράκλη Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος, Συντονίστρια Ομάδας Εργασίας για την Εθνική Δασική Στρατηγική, Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας

Δρ. Πέτρος Κακούρος Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος, Μέλος Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού “ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ”

Δρ. Αιμιλία Δρούγα, Βιολόγος, Γεωλόγος Ωκεανογράφος, ΥΠΑΑΤ, Δ/νση Διοικητικής Οργάνωσης και Εποπτείας Νομικών Προσώπων

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ερωτήσεις και συμπληρωματικές τοποθετήσεις.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν πάνω από 100 άτομα και σημαντικές επιστημονικές παρουσίες κυρίως από τον ακαδημαϊκό χώρο καθώς και εισηγητών των προηγούμενων ημερίδων

Τα βασικά συμπεράσματα της επιστημονικής συνάντησης είναι τα εξής:

Η Ελλάδα θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά στις διεθνείς διεργασίες τηρώντας τις δεσμεύσεις της, όπως είναι η Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα (1992), η Σύμβαση για την Απερήμωση, η Σύμβαση για την Κλιματική Αλλαγή, η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση (2018).

Θα πρέπει να αξιοποιηθεί η τεράστια εμπειρία του FAO που μέσα από το ΥΠΑΑΤ από το 2005 έχει προάγει και δημιουργήσει αγροτικές περιοχές σε 22 χώρες Παγκόσμια Συστήματα Ιδιαίτερης Αγροτικής Κληρονομιάς του FAO (FAO GIAHS) με 62 περιοχές με παραδοσιακά πολυλειτουργικά αειφόρα αγροτικά συστήματα. Στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια για να να ενταχθούν τα μαστιχοχώρια της Χίου και η σηροτροφία με τα κουκουλόσπιτα του Σουφλίου, στον Έβρο, ενώ μελετώνται άλλες 32 περιοχές με τοπικά προϊόντα και παραδοσιακή τεχνογνωσία.

Η παραδοσιακή Μεσογειακή δασοπονία, που εμπεριέχει την αγροδασοπονία, θα πρέπει να αναγνωριστεί ως η κλιματικά έξυπνη δασοπονία της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το 31% της χρησιμοποιούμενης γεωργικής γης είναι αγροδασοπονική (3^η χώρα στην Ευρώπη, μετά την Κύπρο και την Πορτογαλία)

Στη Μεσόγειο είναι πολύ διαδεδομένα τα αγροδασικά συστήματα με βελανιδιές, χαρουπιές, καστανιές, ελιές, δέντρα για ξυλεία και πολλά μεμονωμένα δέντρα, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα το αγροδασολιβαδικό σύστημα της Κέας με τις βελανιδιές. Τα συστήματα αυτά δημιουργούν μεικτές χρήσεις γης, μεταξύ άλλων στηρίζουν τη βιοποικιλότητα, αποτελούν αποθήκες άνθρακα και μπορούν να έχουν εκτατική ή εντατική χρήση γης.

Η σταδιακή μεταπολεμική μετατροπή των αγροδασικών συστημάτων σε αμιγώς κτηνοτροφικά, που στηρίχθηκε στην πολιτική και χρηματοδοτική διάκριση μεταξύ γεωργίας και κτηνοτροφίας, αποτελεί σημαντικό παράγοντα ερημοποίησης και διάβρωσης. Σήμερα, λόγω της κλιματικής αλλαγής η κατάσταση αυτή θα πρέπει να αντιστραφεί. Απαιτούνται νέες αγροτικές και κτηνοτροφικές πρακτικές και πολιτικές ώστε τα συστήματα να γίνουν ξανά λειτουργικά, να αντιμετωπιστεί η εγκατάλειψη και να παρασχεθούν ποιοτικά περιβάλλοντα και προϊόντα. Η προσπάθεια για να επανεισέλθουν τα αγροδασικά συστήματα είναι πολύ βασική και σχετίζεται με την υποστήριξη της επιστροφής του πληθυσμού.

Η υποβάθμιση της γης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα κοινωνικό πρόβλημα γιατί σχετίζεται με τις πολιτικές και τις πρακτικές που επιβάλουν τις χρήσεις της γης.

Η Ελλάδα θα πρέπει να προωθήσει, μαζί με τις αναδασώσεις και τα αγροδασικά συστήματα μέσω των υφιστάμενων Στρατηγικών Σχεδίων της ΚΑΠ (Άξονας 2- Δασικά μέτρα), του Ταμείου Συνοχής, του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, του Προγράμματος LIFE του Προγράμματος Horizon Europe και της νέας οικολογικής πλατφόρμας για τον οικολογικό προσανατολισμό των πόλεων, ακολουθώντας την Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη βιοποικιλότητα. Για τον ίδιο σκοπό θα πρέπει να χρησιμοποιήσει και τα νέα εργαλεία της Πράσινης Συμμαχίας (Green New Deal), του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και του Μηχανισμού Δίκαιης Μετάβασης.

Οι προταθείσες κατευθύνσεις χρηματοδότησης μέχρι το 2027 είναι οι εξής:

Αποτελεί ευκαιρία με την καινούργια ΚΑΠ η δυνατότητα που παρέχεται στα κράτη μέλη να σχεδιάζουν τα δικά τους μέτρα. Επομένως, μέσω επιδοτήσεων, όπως για βιολογικές καλλιέργειες, θα μπορούσε να υπάρχει διεύρυνση τους για την στήριξη των αγροδασικών συστημάτων. Παράλληλα η μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος εξασφαλίζεται αν υπάρχει τοπική κατανάλωση της τοπικής παραγωγής και η ΚΑΠ θα πρέπει να την ενισχύει. Τέλος, η μικρή παραγωγή στις ορεινές και νησιώτικες περιοχές θα πρέπει να ευνοείται και να στηρίζεται.
Η Ελλάδα θα πρέπει να εξειδικεύσει τη νέα ΚΑΠ ώστε να προωθείται η ποικιλομορφία αγροτικών τοπίων και δομών με μετρήσιμους περιβαλλοντικούς στόχους (1) τη διατήρηση του περιβαλλοντικού κεφαλαίου ολόκληρών περιοχών και (2) τη μείωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των εντατικών πρακτικών. Τα κριτήρια ποιότητας και πιστοποίησης θα πρέπει να συμπεριλάβουν εκτός από νέα πιστοποιημένα ποιοτικά προϊόντα και περιβαλλοντικές πρακτικές με τη σύνδεση της ποιότητας «περιοχής» με την ποιότητα «παραγωγής».
Τα δάση μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με στόχο τη διατήρηση και αύξηση της ανθεκτικότητας, με προσαρμογή της διαχείρισης και επιστημονική παρακολούθηση.
Ο προληπτικός αντιπυρικός σχεδιασμός, η συστηματική διαχείριση όλων των δασικών οικοσυστημάτων, η προσαρμογή τους στην κλιματική αλλαγή, οι δασώσεις και αναδασώσεις ως μέτρο μετριασμού της κλιματικής αλλαγής, η ανόρθωση υποβαθμισμένων δασικών οικοσυστημάτων, η ενθάρρυνση της αγροδασοπονίας σε δασωμένους αγρούς αποτελούν βασικές κατευθύνσεις που πρέπει να ενισχυθούν για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Στην Ελλάδα εμφανίζονται καλές δυνατότητες οικολογικής αποκατάστασης με διαταραχές εντοπισμένες σε συγκεκριμένες περιοχές και χρήσεις γης, όπου πρέπει να υπάρξει ένταση αποκατάστασης. Ωστόσο, η τροποποίηση προς το δυσμενέστερο των μετεωρολογικών συνθηκών, η μείωση των διαθέσιμων υδατικών πόρων, οι πυρκαγιές, δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες ανάπτυξης των φυτών και αυξάνουν τις δυσκολίες των αναδασώσεων.
Θα πρέπει να αντιστραφεί η πτωτική πορεία των αναδασώσεων με δενδρύλλια από το 1970 μέχρι σήμερα (από 10 εκατ. δενδρύλλια/έτος τη δεκαετία 1961-70, σε 1 εκατ./έτος τη δεκαετία 2001-2010), με κατάλληλες διαχειριστικές προσεγγίσεις αποκατάστασης της βιοποικιλότητας και των υπηρεσιών που προσφέρουν τα οικοσυστήματα.
Η αειφορική διαχείριση της βιοποικιλότητας και η ανάσχεση απώλειάς της αφορά τη διατήρηση και των δασικών γενετικών πόρων, οι οποίοι πρέπει να θεωρούνται Εθνικό κεφάλαιο και οι οποίοι ενυπάρχουν σε ολόκληρα οικοσυστήματα. Οι σποροπαραγωγικοί κήποι, οι τράπεζες γενετικού υλικού, η επεξεργασία –έλεγχος –πιστοποίηση δασικού πολλαπλασιαστικού υλικού αποτελούν τα αναγκαία βήματα για να γίνουν δασικά φυτώρια για αναδασώσεις.
Θα πρέπει να συσταθούν οδηγίες για τη δάσωση και αναδάσωση περιοχών φιλικές προς τη βιοποικιλότητα και συνοχή μεταξύ των διαφορετικών στρατηγικών και πολιτικών που σχετίζονται με τα δάση ώστε να συνυπολογίζονται και οι αγροτικές χρήσεις και η κλιματική αλλαγή. Είναι απαραίτητα:
1. Η διατήρηση και ενίσχυση σε μια αναδασωτέα έκταση του μοντέλου της πολύ-λειτουργικότητας (ρετρο-καινοτομία) και της φιλικής προς το περιβάλλον διαχείρισης
2. Η επιλογή μόνο ενδημικών δασικών ειδών με ισχυρές ενδείξεις για προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή
3. Άμεση διασύνδεση στην πράξη μεταξύ των διαχειριστών και των αντίστοιχων δασικών και αγροτικών υπηρεσιών.
Η στήριξη δασοκομικών προϊόντων όπως μέλι, ρητίνες, μανιτάρια, ζωοτροφές, αποτελεί στρατηγική επιλογή για την κατάλληλη επιλογή ειδών και δασοκομικών χειρισμών που να εισάγουν την πολυλειτουργικότητα, την αγροδασοπονία και να γίνουν κοινωνικά αποδεκτοί στην προσπάθεια αύξησης της ανθεκτικότητας δασών και λιβαδιών. Εξίσου σημαντική πρακτική για την αξιοποίηση των αγροτικών προϊόντων είναι η θέσπιση γενετικού ελέγχου στα είδη που παράγονται και η διαπίστευση των εργαστηρίων του ΥΠΑΑΤ για να δύνανται να ανταποκρίνονται στις νέες προκλήσεις της αγοράς. Η διατήρηση και αύξηση της βιοποικιλότητας θα πρέπει να συνοδεύεται με τη διατήρηση των ορεινών και νησιωτικών κοινοτήτων.
Απαιτείται μια συνεχής υποστήριξη και παρακολούθηση των πολιτικών στήριξης σε τοπικό επίπεδο. Εκτιμάται ότι οι ΔΑΟΚ δεν μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο γιατί ασχολούνται με χρηματοδοτήσεις. Το διαχειριστικό έλλειμμα της αντιμετώπισης της εγκατάλειψης θα μπορούσε να καλυφθεί από την τοπική αυτοδιοίκηση, με την προσφορά ανθρώπινων πόρων και μικρή οικονομική στήριξη για να υιοθετηθούν νέες αγροτικές και κτηνοτροφικές πρακτικές.
Οι φυσικοί βοσκότοποι αντιπροσωπεύουν τον μεγαλύτερο φυσικό πόρο της χώρας, που όμως έχουν υποβαθμιστεί παραγωγικά και οικολογικά, ιδιαίτερα σε άνυδρες και ημι-άνυδρες περιοχές. Η αναγέννηση των βοσκήσιμων εκτάσεων με στόχο την αειφορία θα πρέπει να συνοδευτεί με νέα αντίληψη και μέτρα διαχείρισης και οικονομικής στήριξης ώστε να αντιμετωπιστούν κυρίως η διάβρωση, η ερημοποίηση και η μείωση της βιοποικιλότητας των εδαφών.
Ο οικοσυστημικός ρόλος των ψυχανθών είναι μεγάλος κυρίως γιατί ενισχύει τον κύκλο του αζώτου, αλλά και γιατί αποθηκεύει περισσότερο άνθρακα. Η εισαγωγή ψυχανθών σε περιοχές αυτοφυούς βλάστησης στα νησιά Χίο, Ικαρία, Κέα, Λέσβο και Ρόδο έδειξε αύξηση της χλωρομάζας περίπου 40% και διπλασιασμό των ολικών αζωτούχων. Θα πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί σποροπαραγωγή ενδημικών ψυχανθών αντί να γίνεται εισαγωγή ξενικών ειδών και πρόγραμμα εμπλουτισμού του εδάφους.
Υπάρχουν διάφορες τοπικές φυλές, όπως προβάτων, που είναι προσαρμοσμένες στο περιβάλλον, υφίστανται όμως ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις, με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμο γενετικό υλικό. Απαιτείται ενίσχυση των τοπικών φυλών και πολιτικές αποθάρρυνσης της αντικατάστασής τους με ξενικά είδη στην εκτατική κτηνοτροφία.
Ο καθορισμός ζωνών με κριτήριο το κλίμα (αγροκλιματική ζωνοποίηση) θα πρέπει να ενισχυθεί γιατί μπορεί να υποστηρίξει τις αποφάσεις με σκοπό τη βέλτιστη γεωργική παραγωγή και ταυτόχρονα την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Λόγω της πρόβλεψης που μπορεί να παρέχεται από την αγροκλιματική ζωνοποίηση η Ελλάδα θα μπορούσε να απαλλαγεί από μεγάλα κονδύλια που καταβάλει για αποζημιώσεις (π.χ. 200 εκατομμύρια € ετησίως που δίνονται κατά μέσο όρο μόνο για τον παγετό). Επίσης θα υπάρχουν εκτιμήσεις εξοικονόμησης σε νερό και μείωσης της χημικής ρύπανσης από λιπάσματα.
Απαιτούνται πανελλήνια 400 μετεωρολογικοί σταθμοί, δίκτυο αισθητήρων εδάφους για την υγρασία και επιλεκτική γεωργία ακριβείας, όπου, σε καθημερινή βάση, τα συστήματα παρακολούθησης μπορούν να δίνουν κατάλληλες πληροφορίες. Η γεωργία ακριβείας εφαρμόζεται μάλιστα σε Ισπανία, Τυνησία, Λίβανο με ελληνικές τεχνολογίες. Συγκεκριμένες εφαρμογές στους νομούς της Καρδίτσας και της Μαγνησίας έδειξαν οριακά αυξημένη παραγωγή με ταυτόχρονη μειωμένη χρήση λιπασμάτων, εργασίας και σημαντική εξοικονόμηση νερού (3 και 14%). Θα πρέπει να υλοποιηθεί το προτεινόμενο πρόγραμμα της συντήρησης των ήδη υπαρχόντων 250 υδρομετεωρολογικών σταθμών του ΥΠΑΑΤ και να αυξηθούν οι σταθμοί σε 400.

Η διοργανώτρια επιστημονική επιτροπή του Πράσινου Ινστιτούτου θεωρεί ως επιτυχία την ομόθυμη επιστημονική ανακίνηση του ζητήματος της ερημοποίησης κατά την προηγούμενη 2^η ημερίδα και τη θετική ανταπόκριση του ΥΠΑΑΤ στην ερώτηση του βουλευτή Βασίλη Κόκκαλη ως προς τη λύση του ζητήματος της χρηματοδότησης και την απόφαση της επανενεργοποίησης της εθνικής επιτροπής ερημοποίησης.

Το έργο θα ολοκληρωθεί τον Απρίλιο 2021 με τη δημοσίευση των συμπερασμάτων των τριών επιστημονικών συναντήσεων σε έναν δίγλωσσο «οδηγό» που θα παρέχει τεχνικές, θεσμικές και πολιτικές προτάσεις με στόχο να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι πόροι του Ταμείου που θα αποτελέσει το κύριο χρηματοδοτικό εργαλείο μέχρι το 2027, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Το Πράσινο Ινστιτούτο στοχεύει έτσι στη διαμόρφωση ενός πλαισίου πολιτικών που να συνδυάζουν την οικονομική ανάκαμψη με την κοινωνική συνοχή, την προστασία της βιοποικιλότητας και την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.

Η Επιστημονική Ομάδα του Πράσινου Ινστιτούτου

Πληροφορίες: Ρήγας Τσιακίρης 6972877468, Ηλίας Γιαννίρης 6974185330

Προηγούμενες σχετικές δράσεις:

Την Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021, ώρα 18:00, το Πράσινο Ινστιτούτο υλοποίησε την πρώτη ευρεία συνάντηση-ημερίδα για τη διερεύνηση μιας βιώσιμης πρότασης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης που να είναι ταυτοχρόνως αμοιβαία επωφελής και για την παραγωγική υποστήριξη της χώρας, στην παράλληλη προσπάθεια για έξοδο και από την οικονομική κρίση. Στη συνάντηση αυτή δόθηκαν απαντήσεις στο ερώτημα: «Υπάρχουν ρεαλιστικές και καινοτόμες λύσεις για τα αγροδασικά τοπία της Μεσογείου που καταρρέουν;». Συγκεκριμένα, πέντε ειδικοί επιστήμονες από διάφορα επιστημονικά πεδία, με την ενεργή συμμετοχή δεκάδων ενδιαφερομένων πολιτών, ανέπτυξαν τις δυνατότητες, τις καινοτομίες και τις αλλαγές που απαιτούνται προκειμένου να επεκταθεί σημαντικά η δέσμευση του CO2 από δένδρα και ξυλώδη βλάστηση και ταυτόχρονα να γίνουν εκτεταμένες παραγωγικές αναδασώσεις με ταυτόχρονο όφελος για την μελισσοκομία την κτηνοτροφία και την αναψυχή.

Το συμπέρασμα που προκύπτει από διάφορους επιστημονικούς κλάδους που εκπροσωπήθηκαν είναι ότι υπάρχουν ρεαλιστικές και καινοτόμες διαχειριστικές λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα. Λύσεις που απαιτούν μικρές και μεγάλες θεσμικές αλλαγές, αλλά και μια αλλαγή νοοτροπίας που να οδηγεί σε ευρύτερη συμμετοχή της ίδιας της κοινωνίας των πολιτών, των τοπικών φορέων, των παραγωγών και της αυτοδιοίκησης.

Περισσότερα εδώ: https://www.greeninstitute.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac/

Την Πέμπτη 18 Μαρτίου 2021 ώρα 18:00 το Πράσινο Ινστιτούτο υλοποίησε την δεύτερη ευρεία συνάντηση-ημερίδα για τη διερεύνηση μιας βιώσιμης πρότασης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης αναφορικά ιδιαίτερα στο φαινόμενο της ερημοποίησης Στο ερώτημα που τέθηκε, εάν οι παραγωγικές αναδασώσεις με κατάλληλα φυτά και δέντρα της ελληνικής χλωρίδας μπορούν να αντιμετωπίσουν την ερημοποίηση, τη διάβρωση και γενικότερα την υποβάθμιση των εδαφών και παράλληλα να συμβάλουν στην τοπική οικονομία,ήταν κοινή η διαπίστωση των συμμετεχόντων της 2^ης συνάντησης εργασίας, ότι κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό, αναγκαίο και εξαιρετικά επείγον. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά ότι η αναβλάστηση της υποβαθμισμένης γης μπορεί να συμβάλει στη δέσμευση από 90 έως 150 τόνων άνθρακα ανά στρέμμα σε 30 έτη, γεγονός που διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τις γενικότερες πολιτικές για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Επισημάνθηκε ταυτόχρονα όμως και το έλλειμμα πολιτικής που δημιουργεί η επί 20ετία παύση της λειτουργίας της Επιτροπής για την καταπολέμηση της Ερημοποίησης και η μη συμμετοχή της Ελλάδας στις αντίστοιχες διεργασίες του ΟΗΕ. Ομόθυμη ήταν η πρόταση της επιστημονικής συνάντησης να επανασυσταθεί η Εθνική Επιτροπή για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης για να εφαρμόσει επικαιροποιημένο το Εθνικό Σχέδιο Δράσης. Ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλά επιτυχημένα παραδείγματα όπου από την αρχαιότητα δημιουργήθηκαν σύνθετα αγρο-δασικά τοπία που διατήρησαν ή και επαύξησαν την παραγωγικότητα της γης και την βιοποικιλότητά τους, προσφέροντας οικοσυστημικές υπηρεσίες που χάνονται σήμερα λόγω της μαζικής εγκατάλειψης της υπαίθρου. Φαινόμενα ερημοποίησης και διάβρωσης των εδαφών εκεί έχουν οδηγήσει επακόλουθα στον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό και την υποβάθμιση συνολικά του περιβάλλοντος συχνά με μη αντιστρεπτό τρόπο, γεγονός που χρειάζεται άμεση ανάληψη δράσεων αποκατάστασης σε επίπεδο ΕΕ και στα πλαίσια της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση της απερήμωσης.

Περισσότερα εδώ: https://www.greeninstitute.gr/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%af%ce%bd%cf%89%cf%83%ce%b7/

Το έργο «Παραγωγικές αναδασώσεις για την μελισσοκομία την κτηνοτροφία και την αναψυχή» υλοποιείται με χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μέσω του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ιδρύματος (GEF- Green European Foundation) και εντάσσεται στο έργο ««Αποδάσωση και Κλιματική Αλλαγή» του Αυστριακού Οργανισμού FREDA. Το Πράσινο Ινστιτούτο θεωρεί ιδιαίτερα χρήσιμη την ευρωπαϊκή διάσταση του συγκεκριμένου έργου, αφού στόχος είναι η διάχυση των αποτελεσμάτων του και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

This project is part of a wider project led by the Green European Foundation exploring what are the main drivers of deforestation in Europe and the effects of climate change, deforestation and erosion. The project involves Green Institute Greece and FREDA in Austria.

This project is organised by the Green European Foundation with the support of Green Institute Greece and FREDA with the financial support of the European Parliament to the Green European Foudnation.

Αυτό το έργο είναι μέρος ενός ευρύτερου έργου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Ιδρύματος το οποίο διερευνά τους κύριους μηχανισμούς αποδάσωσης στην Ευρώπη και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αποδάσωσης και διάβρωσης. Το έργο εκτελείται από το Πράσινο Ίδρυμα της Ελλάδας και τον FREDA της Αυστρίας.

Αυτό το έργο διοργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ίδρυμα με την υποστήριξη του Πράσινου Ινστιτούτου της Ελλάδας και του FREDA με την οικονομική υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ίδρυμα.

Χαρακτηριστικές εικόνες της εκδήλωσης