Πράσινη Πνευματικότητα; Η Θρησκευτική πίστη και το Πολιτικό Κράτος

31302146855_a144ae217e_b

Το Σάββατο 8 Οκτωβρίου ολοκληρώθηκε η εκδήλωση με τίτλο «Πράσινη Πνευματικότητα: Η Θρησκευτική πίστη και το πολιτικό κράτος» με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου “Green Values, Religion and Secularism” που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Europe Direct στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου της Αθήνας από το Πράσινο Ινστιτούτου με την υποστήριξη του Green European Foundation. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που στην Ελλάδα επέστρεψε, για μια ακόμη φορά, η συζήτηση για τον διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Μια συζήτηση που ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 μα καθώς διαπιστώνεται, 30 χρόνια μετά, οι συνθήκες δεν έχουν καταφέρει να ωριμάσουν ακόμα, γεγονός που εξακολουθεί να προβληματίζει τον προοδευτικό κόσμο.

Στην εκδήλωση έκαναν εισηγήσεις η υπεύθυνη της έκδοσης και πρώην Ευρωβουλεύτρια των Πράσινων της Ιρλανδίας Nuala Ahern, ο Νομικός και μέλος των Οικολόγων Πράσινων Γιάννης Παρασκευόπουλος, ο βουλευτής του ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α και μέλος των Οικολόγων Πράσινων Γιώργος Δημαράς καθώς και δύο έγκριτοι καθηγητές του Πάντειου Πανεπιστημίου ο κύριος Αντώνης Παπαρίζος Κοινωνιολόγος, με ειδίκευση στην Κοινωνιολογία της Θρησκεία και ο κύριος Γιώργος Κοντογιώργης καθηγητής Πολιτικών επιστημών. Την συζήτηση συντόνισε ο Κωνσταντίνος Λουκέρης, Εκπαιδευτικός, Πολιτικός Επιστήμονας, τ. Πρόεδρος του Πράσινου Ινστιτούτου.

Οι τοποθετήσεις περιστράφηκαν γύρω από τις θρησκείες του Ευρωπαϊκού αλλά και του Μεσανατολικού χώρου, την αξιοποίηση τους από τις πολιτικές εξουσίες αλλά και την άσκηση πολιτικών παρεμβατισμών που επιχειρήθηκαν και επιχειρούνται κατά καιρούς από τις ίδιες τις θρησκείες.  Προβλήθηκαν κατευθύνσεις προσέγγισης των πληθυσμών που θρησκεύονται, από μεριάς Οικολογικών κομμάτων, καθώς τις περισσότερες φορές εγκαταλείπονται σε κανάλια εθνικιστικά. Αναγνωρίστηκε το εύρος της κοινωνικής δράσης των εκκλησιών μέσα από παραδείγματα της δυτικής Ευρώπης όπου η Εκκλησία έχει στην κατοχή της νοσοκομειακά κι εκπαιδευτικά ιδρύματα, συμπληρώνοντας έτσι την πολιτική του Κράτους. Η ιστορική τοποθέτηση του θεσμού της εκκλησίας η οποία κατατάσσεται στην περίοδο της Φεουδαρχίας, και η οποία απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί περίοδος ελευθερίας, ορίζει στο θρησκευτικό σύστημα να είναι εκείνο που βάζει τους κανόνες για το ορθό και το μη ορθό, όπως ακριβώς κάνει και η πολιτική που ορίζει το νόμιμο από το παράνομο. Η θεσμική αυτή υποστασιοποίηση του κανόνα της Εκκλησίας την κατέστησε σαν μια αυθεντία και διαπληκτίζεται με την πολιτεία για το ποιος θα ασκεί την υπέρτατη εξουσία. Καταγράφηκαν επίσης οι πολιτικοί ρόλοι της δημιουργίας των 3ων χριστιανικών δογμάτων της Ευρώπης και διαπιστώθηκε ότι τα χριστιανικά κόμματα στην Ευρώπη σχηματίστηκαν όταν η Εκκλησία ανέλαβε την ιδιωτική εκπαίδευση.

Η τολμηρή αναγνώριση ότι ο Θεός είναι το υπέρτατο πολιτικό Ων, καθώς συγκεντρώνει το σύνολο των εξουσιών και το σύνολο των ιδιοκτησιών, αλλά και ορίζει το σημαντικό και το ακριβό από το ασήμαντο και το ευτελές, τοποθέτησε το ζήτημα της αξιοποίησης της εξουσίας του θεσμού της Εκκλησίας σε ένα πολύ ρεαλιστικό επίπεδο, αξιοποιώντας κάθε διάθεση για πνευματικότητα προς όφελος της εξουσίας και μόνο. Αναγνωρίστηκε ότι στην Ελλάδα ο θεσμός της εκκλησίας έχει φθαρεί καθώς οι άνθρωποι δεν συμμετέχουν σε λατρευτικά καθήκοντα, εξακολουθώντας όμως στις συνειδήσεις τους να παίζει σημαντικότατο ρόλο. Δεν απουσιάζει όμως από τους πιστούς η στηλίτευση της οικονομικής διαχείρισης και των φορολογικών απαλλαγών που απολαμβάνει η Εκκλησία και καταφέρνουν να διαχωρίζουν την θρησκευτική πίστη από τον διαχειριστικό θεσμό αυτής που είναι η Εκκλησία και το Ιερατείο. Τέλος προτάθηκε η αξιοποίηση του θεσμού της Εκκλησίας προς μια κατεύθυνση διάσωσης του φυσικού πλούτου μιας που οι ολιστική αντίληψη που χαρακτηρίζει το οικολογικό πνεύμα συμπλέει με την ολιστική αντίληψη της θρησκευτικής πίστης, ενώ ο κοινωνικός ρόλος της Εκκλησίας θα μπορούσε οργανωτικά να αποτελέσει έναν σύμμαχο της πολιτείας ειδικά την περίοδο αυτή της οικονομικής κρίσης.

*Η εκδήλωση συγχρηματοδοτήθηκε από  το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Πράσινη Πνευματικότητα; Η Θρησκευτική πίστη και το Πολιτικό Κράτος